Waardenwandeling Ambtelijk Vakmanschap - Werken vanuit Vertrouwen

Peter van Embden: Werken vanuit de opgave. Wat is dat? En wat betekent dat voor jou? Het Rijksbrede programma Grenzeloze Samenwerken zet zich in ter verbetering van de Rijksdienst. Aanleiding hiertoe is de behoefte om maatschappelijke opgaven zoals het woningtekort interdepartementaal en over de bestuurslagen heen aan te pakken.Naast het opgavegericht samenwerken zet Grenzeloze Samenwerken zich ook in om het ambtelijk vakmanschap te versterken. Maar ambtelijk vakmanschap, wat is dat precies? In deze podcast neemt Eline Veen van der Veer, adviseur op het gebied van ambtelijk vakmanschap, je mee in deze materie. Ga je mee op waardenwandeling in Utrecht?

Eline Veen: Als ambtenaar werken wij voor mens en maatschappij. Dit betekent dat wij ons bewust moeten zijn van de impact die wij hebben. Dit vraagt iets van ons ambtelijk vakmanschap. Maar wat betekent dit nou voor ons dagelijks werk? Daarvoor hebben wij de gids ambtelijk vakmanschap in het leven geroepen met zeven principes van waaruit wij als rijksoverheid werken.

Zoals Peter al aangaf, neem ik je vandaag mee op een nieuwe waardenwandeling. De vorige aflevering stond in het teken van werken aan vertrouwen en vandaag ga ik samen met Quint Dozel dieper in op werken vanuit opgaven. Quint, welkom.

Zou jij je aan onze luisteraars willen voorstellen?

Quint Dozel: Dat wil ik zeker, maar ik zou daar niet een functienaam bij gebruiken. Vanuit Rijkswaterstaat werk ik bij de directie NOVA. Daar heb ik als organisatiepsycholoog verschillende rollen mogen oppakken. En waar staat NOVA voor? NOVA is een innovatieve directie waarbij we verkenningen doen op de toekomst van werk. En vanuit die verkenningen ook proeftuinen doen in de praktijk binnen Rijkswaterstaat of Rijksbreed om dat uit te proberen. En die leerlessen met elkaar te delen.

Eline Veen: En dat doen jullie Rijksbreed of eigenlijk alleen maar binnen Rijkswaterstaat?

Quint Dozel: De kern is Rijkswaterstaat en het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. En we maken soms wel zo'n mooie stap Rijksbreed om daar ook collega's te begeleiden. En dat doe ik vanuit de rol van social innovator. Verkenningen doen, proeftuinen doen. Of vanuit de rol van opgavecoach. En dan als onderdeel van het leerprogramma vanuit Infrastructuur en Waterstaat. Om opgavegericht werken meer eigen te maken. En heel recent nu als aanjager van Organisatieontwikkeling & Change bij het centrale veranderprogramma binnen Rijkswaterstaat.

Eline Veen:Oké, mooi woord aanjager.

Quint Dozel: Ja, zeker.

Eline: Aanjager van wat?

Van de beweging. Het is veel, het is een andere manier van samenwerken.Een andere manier van denken. En het is ondersteunen van collega's om dat te doen. Maar ook zorgen dat we met elkaar ook wel vaart gaan maken.

Om de doelen en de resultaten die we willen bereiken ook daadwerkelijk dichterbij te komen.

Eline: Mooi. En nou lopen wij hier in het zonnetje in het Maxima Park in Utrecht.

Quint: Zeker.

Eline: Vertel, waarom lopen wij precies hier?

Quint: Precies in dit mooie stadspark. Ik woon hier in de buurt en ben hier vaak met het gezin.

En we vinden eigenlijk allemaal andere activiteiten leuk om hier te doen. Het kan skateboarden zijn of skaten of wandelen. En het mooie van het park is dat het heden en verleden samen verbindt.

Door het hele park loopt de Viking Rijn. Tijd van de Vikingen. En ze hebben om het hele park een lint van acht kilometer aangelegd om hard te lopen, te wandelen, te fietsen

Het is ontworpen door Adriaan Geuzen. Bekend ook van het centraal station Rotterdam. En er komen allerlei blikvangers waar we ook langs zullen lopen, komen we tegen..

En hij heeft de ruimte eigenlijk zo ingericht voor alle gebruikers, maar ook samen met de gebruikers. Om dat ook daar goed bij aan te laten sluiten. Ja, dus eigenlijk heel erg mensgericht.

Eline: Eigenlijk ook een van de waarden die onder die principe werk vanuit opgave staat. Wat is dat voor jou, mensgericht werken? Wat doe jij dan?

Quint: Mensgericht werken, dat start eigenlijk bij het vertrouwen wat je in mensen hebt. In de goede intentie, in de talenten die mensen hebben.Waarbij het werk ook echt voor mensen is om betekenis te geven. Zeker bij de overheid heel mooi om maatschappelijke vraagstukken te werken. En dat is groots en soms ook meeslepend. Maar belangrijk is ook om steeds de individuele mens en mensen in groepen, teams, ook steeds centraal te zijn. En grenzeloos samenwerken.

Eline: Terwijl we ondertussen over de slakken hier vallen. Ook een van de waarden die onder opgavegericht werken staat. Hoe doe jij dat, grenzeloos samenwerken? Grenzeloos samenwerken, het belangrijke is dat je dat samen met anderen doet. En dat je dat niet in je eentje oppakt.

En wat ik heel mooi vind is om voorbij de eigen afdeling of de eigen directie ook verbindingen en samen het werk op te pakken. En vooral samen op zoek te gaan waar die gezamenlijke opgave ligt om die op te pakken. En laat daarbij niet het organogram leidend zijn hoe je organiseert. Maar kijk dan vanuit de context en de opgave die je wil oppakken. Hoe je dat het beste kunt inrichten met elkaar.

Eline: Voorbij het harkje.

Quint: Voorbij het harkje, zeker. En dat herken ik ook heel erg in de Vlinderhof. Dat is een burgerinitiatief. Met best strakke kaders vanuit de tuinarchitect kan ik me voorstellen. Maar het is een groep vrijwilligers die ook op basis van hun talenten de werkzaamheden oppakken. Het bijhouden van de tuin of er worden heel veel rondleidingen gegeven.

Nederland, internationaal. De website wordt bijgehouden. Zo kan ieder eigenlijk binnen die opgave zijn deel pakken wat bij hem of haar past.

Terwijl we dealen met de kaders die we hebben. Want een vlindertuin heeft nou eenmaal een aantal type planten nodig natuurlijk.

Eline: Wat hielp jou hierbij?

Het is belangrijk om het zelf te ervaren.Want je vraagt dat van een groep. Je vraagt dat van een team als in je rol van opgavecoach. En door dat zelf te ervaren beleef je ook het ongemak of het plezier wat eruit voortkomt.En ook zelf eigenlijk bij elke rol of klus die ik zelf aanneem. Kijk ik wat de opgave is, wat wil je bereiken. Kijk of het past bij mijn talenten of dat er anderen zijn die talenten hebben die ik niet heb.En kijk dan met elkaar hoe je het werk kunt verdelen. Binnen NOVA zelf ook veel ervaring ermee opgenomen. Een heel concreet wat stoffige personeelsgesprek. Vaak eenzijdig gesprek. Hebben we het echt afgestoft en er een talent en werk gesprek van gemaakt. Waarbij je zelf in de lead bent om vanuit je talent het werk op te pakken.

Eline: Hoe wordt daarop gereageerd?

Quint: In het begin is het onwennig. Maar wel steeds fijner. Want je wordt gevraagd om je echt te verbinden waar NOVA en Rijkswaterstaat voor staat. Ja, aan die grotere maatschappelijke opgaven. En we werven en selecteren ook op die opgaven die we te doen hebben. Niet zozeer of de functie bij je past. En we kijken of je vanuit je motivatie ook daadwerkelijk een bijdrage kunt leveren. En dan zoeken we een werkpakket wat bij jou past, bij de talenten die je hebt. Dus je solliciteert niet op een functie en je moet aan de competenties voldoen.

Maar je kijkt veel meer vanuit wat ik als ambtenaar vanuit mijn talenten kan bijdragen. En hoe is dat complementair met de collega's die eigenlijk al binnen de directie aanwezig zijn.

Eline: Vertel Quint, bij welke bijzondere locatie staan we nu?

Quint: Het is de barricade in het Maxima Park. Een bronzen beeld van Castillo. En het is een monument voor de democratie. Hoort natuurlijk bij een waardenwandeling. Het is een ode aan degene die zijn opgestaan voor onrecht en onderdrukking. En wat zie je? Eigenlijk een hele grote bronzen opstelling. Met twee grote auto's. Een lelijk eentje De Gevaux en een Fiat 500. Die helemaal op de kant liggen. Spandoeken, autobanden. Eigenlijk een soort verstilde revolutie.

En het nodigt uit om er aan te zitten.

Eline: Laten we er ook even naartoe lopen om aan te gaan zitten. Wat ik heel bijzonder vind als opgavercoach is dat je je verbindt aan maatschappelijke vraagstukken.

Quint: Ja, zeker. Met de maatschappij is het een geheel worstelbaar remmen. Zowel met belanghebbenden, de overheid en alle partijen die erbij betrokken zijn. Omdat er nog geen antwoord is, kun je als opgavercoach eigenlijk wel een belangrijke waarde toevoegen. Niet zozeer een uiteindelijke oplossing, maar wel om alle betrokkenen eigenlijk steeds een stapje verder te helpen. Als er geen oplossing is, kan dat wel heel erg frustreren. Het mooie vind ik van alle collega's die binnen de overheid met opgaven aan de slag gaan. Opgaverhouders of betrokken collega's daarbij. Dat die echt met hun laars in de modder staan.

En dat je als coach daar tijdelijk mag ondersteunen. En je ziet er ook de worsteling in met het grote maatschappelijke vraagstuk. En op de traditionele manier van werken die je hebt.

Zowel bij blijheid, uitvoering, inspectie. Ook de politiek daar. En je wordt eigenlijk zo ingezogen dat het ook heel moeilijk is om tijd en ruimte te maken voor die andere manier van werken.

En toch weet je en als coach ben je er ook voor om die ruimte te maken of daar echt toe uit te nodigen. Dat daar wel de kans zit om elkaar veel meer te vinden. En door anders op elkaar te verhouden.Om met dat maatschappelijke vraagstuk daadwerkelijk aan de slag te gaan.

Eline: Heb je een voorbeeld daarvan?

Quint: Jazeker. Ook samen met een coachmaatje van Gent Slouw Samenwerken. Ook vanuit het lidprogramma vanuit de I&W. Zijn we rond gezonde leefomgeving de opgave betrokken om collega's daarbij te helpen. Het mooie is dat dat gestart is vanuit infrastructuur en waterstaat. Maar we willen ook de verbinding leggen met volksgezondheidswelzijn en sport. En binnenlandzaken en economische zaken. We hebben een hele gave sessie gehad rond de opgave en elkaar helpen daarbij.In de plint onder het grote gebouw bij BZK Beneden. En dat was eigenlijk zo'n succes dat we dat ook in augustus nog een keer willen herhalen. En het belangrijke is dat je daar de tijd en de rust hebt om elkaar te vinden.En te kijken wat nodig is. Maar vooral ook de tijd en de ruimte in het dagelijkse werk vindt. Om over de departementen heen met betrokkenen, met belangen aan de opgave gerichte werk.

Eline: Wat vraagt dat?

Quint: Het vraagt even los te laten vanuit welke functie of vertrouwde rol je dat doet. Om bij jezelf te kijken hoe je je verhoudt tot de opgave. Wat doet die met mij? Waarom ben ik daaraan verbonden? Waarom word ik daar enthousiast over om naar mij in de slag te gaan? En heel erg te kijken van wat moeten we nou doen om die opgave dichterbij te brengen.

En laat het dan niet in de traditionele manier van organiseren of het anagram of het blijven vergaderen. Maar laten we overal tussenin mooie dingen doen. En elkaar tussen de departementen in gewoon treffen om aan de slag te gaan.

Eline: Nu we zo weer aan het lopen zijn heb je me eigenlijk ook wel aan het denken gezet. Je zal vast ook wel eens tegen dilemma's aanlopen in de opgaves waarin je werkt. Misschien een voorbeeld van, misschien echt iets waarvan je denkt nou, deze kom ik altijd tegen.

Quint: Het zit altijd in die worsteling van, we zijn gewend om op een bepaalde manier te organiseren. Dat is ook vaak een blauwe aanpak, heel projectmatig. Die structuur in het vergaderen.En het dilemma waar je in zit is dat je tijd en ruimte eigenlijk wil vertragen om daarna te versnellen. Om de mens centraal te stellen. En ook diezelfde opgave.En alles wat er qua organiseren tussenin zit, eigenlijk aan de discussie te stellen of dat ook op een andere manier kan. En dat lukt je alleen maar als je dat samen doet. Daar heb je lef voor nodig om elkaar daar echt in te ontmoeten. En het is belangrijk om ook samen dan te leveren waarvoor je besteld bent. In verbinding met elkaar, vooral de maatschappij. Kom de torens uit, kom de organisaties uit en ga de maatschappij in.

Eline: En ja, dat mogen we best wel vereenvoudigen. Dat wordt ook best wel ingewikkeld.

Quint: Ja, onze eigen schuld ook wel een beetje. Maar misschien ook een mooie uitnodiging om het zelf ook op te pakken en te kijken wat andere wegen zijn.

Eline: Nou, volgens mij lopen wij nu richting de Hoge Brug.

Quint: Jazeker. Een brug is een beetje een kopie van de Japanse brug. Heel hoog en heel gebogen. En deze brug doet me ook denken aan de grote opgave van Rijkswaterstaat. De opgave van Rijkswaterstaat, maar vooral ook van al onze partners. Om samen alle bruggen, sluizen en tunnels die na de Tweede Wereldoorlog zijn gebouwd, om die te vernieuwen of te renoveren in heel Nederland. En dat kunnen we niet alleen. Vandaar ook grenzeloos samenwerken uiteraard. En dat doen we samen met andere overheden, de marktpartners en alle netwerkgebruikers. En proberen we steeds eigenlijk een link te leggen tussen de eigen belangen en de gezamenlijke waarde die je probeert te realiseren.

Eline: De brug is zo hoog dat je de overkant niet ziet.

Quint: Nee, we zien hem zeker niet. Het is bijna een brug bouwen terwijl je er overheen loopt.

Ja, dat is natuurlijk superspannend. Dat is een opgave, weet je niet waar die naartoe gaat. En je zoekt daar, nou ja, hou vast bij om dat goed vorm te geven.

En dat vraagt van alle collega's, van alle vakmensen om op een andere manier samen te werken. En op alle niveaus op de juiste manier eigenlijk waarde mee te laten wegen. Zodat we Nederland veilig, leefbaar en bereikbaar kunnen houden.

Eline: En hoe doe jij dat?

Quint: Zo'n grote verandering geeft onrust en ongemak. En het is belangrijk om op te halen waar je goed in bent en waar je trots voor bent. Maar ook aandacht te geven waar je minder goed in bent.En dat vraagt ook afscheid nemen van dingen waar je maximaal aan gehecht bent. Om weer ruimte te maken voor nieuwe onderdelen. En een van de padels, want het was de vraag hoe doe je dat? Een van de padels van het Veranderprogramma is de bouwplaats. Waar we heel waarderend op zoek gaan naar mooie voorbeelden. En eigenlijk dan de vraag stellen waar wil je meer van? Om die voorbeelden in het licht en in het zonnetje te zetten. En te kijken hoe je die kunt opschalen.

En dan gaat het over de betrokken collega's, de mensenkant. Maar ook om die te koppelen aan de grotere opgave die er is. Zodat het ook past bij de grote organisatie.

Eline: En wat doen jullie met die mooie voorbeelden? Deel je dingen op. Laat je die zien?

Quint: Ja, op de dag worden die gedeeld en met elkaar besproken. En wordt er gekeken of je zo'n voorbeeld ook verder kunt helpen.

Eline: En de verhalen worden opgehaald om verder binnen de organisatie ook te delen. Ik kan me zo voorstellen dat anderen daar ook weer van kunnen leren.

Quint: Ja, zeker.  En zo  gaat op dat eigenlijk op die sessies, zowel online als offline. Dat de hierarchie ook wegvalt. Want iedereen behoudt natuurlijk zijn eigen rol.

Maar om vanuit gelijkwaardigheid te kijken van hoe komen we stappen verder. En waar kunnen we versnellen waar dat nou echt is.

Eline: Vertel eens Quint, waar staan wij nu?

Quint: Ja, we staan bij een deel van de Parkberglaan.

En dan moet je je voorstellen dat het eigenlijk 6 meter hoog is. En 900 meter lang.

Eline: Zo!

Quint: Het staat op hoge poten. En er zitten allemaal honingraadjes in, allemaal zeshoeken. En het is gemaakt van beton.

Maar de afgelopen jaren eigenlijk met klimop, helemaal begroeid tot een groen onderdeel van het park. En Adriaan Geuze heeft er ook iets van publiekspijs gewonnen hiermee. En voor mij is het een bijzondere plek omdat het eigenlijk waardig gedreven samenwerken symboliseert.

Ik krijg misschien wat uitleg. Ja, vertel. Ik vind die vorm van die honingraad, die vind ik mooi.

En vooral omdat ze zo prachtig in elkaar passen. Ja. In de opgave van Rivier Klimaatpark IJsselpoort, dat is een deel van de IJssel waar in samenwerking met het Rijk, maar vooral ook met de gemeente, de provincies en alle bewoners in dat gebied, werd de gebiedsopgave gekeken is, of je vanuit de diverse belangen die er zijn, rond die waarde van het rivier, klimaat en park elkaar kunt vinden.

En de afgelopen jaren is dat tot een samenwerkingsovereenkomst gekomen. Wat je merkt is, als je met zo'n grote groep samenwerkt, zit de uitdaging er echt in om elkaar te blijven vinden. En af en toe te hercontracteren.

En met die honingraadjes hebben we samen met alle betrokkenen, ook samen met de coachmaatje, hebben we eigenlijk inzichtelijk gemaakt, niet zozeer de belangen, maar de waarden die iedereen heeft, voor gemeenten, voor het Rijk, voor bewoners, voor agrariërs in het gebied. En hoe die eigenlijk in elkaars verlengde liggen. En waarbij je waarden door die keten als een soort satéprikker heen, het gemeenschappelijke belang eigenlijk kunt oppakken.

Is dat ook jouw rol als opgavecoach? Ja, en die zit eigenlijk zowel op de samenwerking en vanuit het overzicht bieden die samenwerking verder vormgeeft. Aangegeven, het is goed om je eigen belangen te hebben, maar wees daar transparant over. Kijk waar het elkaar overlapt.

Stem ook goed op de goede manier af met je moederorganisatie. En de uitdaging hier zat is, hoe hou je alle spelers bij de samenwerkingsovereenkomst? Maar ook, hoe doe je dat als Rijk? Want je zit als één partij aan tafel. Maar ja, het Rijk heeft natuurlijk verschillende partijen.

En hier, dat was de leeropgave, tussen beleid in Den Haag en de uitvoering rond de IJssel. En het spanningsveld tussen de ene kant projectmatig werken, wat het heel efficiënt maakt, op de scoop opleveren. Maar met weinig ruimte biedt voor verandering.

Gericht ook op een einddoel opbehalen. Ja, wat vaststaat. En een opgave waarbij het einddoel misschien juist wel in beweging is.

Die je niet in je eentje aan de bal wendt, de dominante partij wendt. En vooral de samenwerking moet zoeken om dat verder vorm te geven. En door die keten van waarden eigenlijk te visualiseren, maak je ruimte voor de gezamenlijke waarden.

Rond rivier, klimaat en park. Maar ook verbindingen met bijvoorbeeld water- en bodemstuur rond vanuit beleid. Ook voor de scheepvaart.

En ontstaat er ook ruimte voor alle betrokkenen om de samenwerking vol te blijven zoeken. En doe je dat ook letterlijk in een ruimte? Dus alle betrokkenen bij elkaar. Ja, we hebben de honingratenketen online gemaakt.

Met alle zes hoekjes. En die ook bij de IJssel met betrokkenen besproken. En wat een heel gaaf ritueel is, dat zat al in de opgave.

De opgavehouder nodigde om de zoveel tijd alle betrokkenen uit op de fiets. En langs de IJssel op de fiets. En daar zie je eigenlijk de papierenwerkelijkheid wat in het contract staat, in het beleid staat.

En de werkelijkheid van het gebied zelf. En daar met elkaar ook die gezamenlijke waarden, maar ook de waarden vanuit je eigen moederorganisatie besproken met elkaar gedeeld. En ook juist heel klein gemaakt, want dat vroeg je net ook.

Eline: Wat is nou jouw persoonlijke waarde? Je noemde net ook al een mooie manier van opgavegericht werken.

Heb je ook concrete praktijkvoorbeelden waarin je dat kan laten zien?

Quint: Ja, zeker. Een belangrijke leeropgave bij de IJsselpoort is de internal governance.

Daar zijn we mee aan de slag gegaan. En daar heb je de opdrachtgevende rol vanuit beleid en de opdrachtnemende rol vanuit uitvoering. En daar zit spanning op.

Je wil samen iets bereiken, maar is toch ook spannend. En allebei natuurlijk vanuit je eigen rol. Dus je hebt ook andere belangen aan tafel. En het gekke is dat daar eigenlijk vaak vanuit het project en de financiële kant gesproken wordt. Dus we zijn heel concreet met alle betrokkenen aan tafel gaan zitten. Om vanuit opgavegericht verantwoorden met elkaar gesprek te voeren.En wat is dat opgavegericht verantwoorden? De NSOB heeft daar mooi onderzoek naar gedaan. We hebben een aantal topics daarvan in het gesprek gebracht. Belangrijk is dat je een opgave niet in je eentje doet. Dat doe je met anderen samen. Dat betekent eigenlijk ook dat het resultaat niet alleen van jou is. Maar organisaties wel gewend zijn om te moeten verantwoorden.

Eigenlijk kun je niet zien welk aandeel je daarin hebt gehad. Maar het is wel belangrijk om aan alle betrokkenen te laten zien wat het oplevert. Meetbaar te maken. Merkbaar te maken door verhalen op te halen. En belangrijk is om met elkaar scherp te hebben wat het succes is. Wat daar in die sessie gebeurde was dat ja natuurlijk is het publieke geld belangrijk om dat op de juiste manier te besteden. Maar ook als het lastiger is of makkelijk gaat. Dat je ook vooral het waardegesprek voert. Welke waarden hebben we te bereiken? En als we dan een lastige keuze te hebben. Dat je die waarden daar ook in mee legt. Dat je niet alleen naar het geld kijkt. Het is niet een overhoofd maar het is ook een en en.

Zowel de publieke middelen als ook de waarden om die mee te nemen. We zijn nou eenmaal rijksoverheid. We hebben nu te maken met publiek geld.

Maar het is mooi om dan juist vanuit die gezamenlijke waarden dat gesprek te voeren. Maar dat lijkt me ook wel lastig. Hoe wordt daarop gereageerd? Dat is lastig en soms ook ongemakkelijk.

En word je ook gevraagd om naar je eigen rol te kijken. En vaak is het ook heel dubbel. Want je hebt natuurlijk de stuur op alle projecten die er lopen en het zijn er veel.

Tegelijkertijd heb je ook die waarden als water- en bodemsturend. Integrale riviermanagement heb je ook op de plan. Belangrijk is om in zo'n setting elkaar erbij te helpen. Om dat samen de beste weg te vinden.

Eline: We lopen hier op een hele bijzondere locatie Quint. Het Vlinderhof. En nu zag ik dat ontwerper Piet Oudolf deze tuin heeft ontworpen. En hij quote dat ontwerpen gaat niet alleen over planten. Het gaat ook over emoties. Sfeer en bezinning. Herken jij dat?

Quint: Herken ik.

Eline: En als je kijkt naar die opgave waarin jij werkt?

Quint: Zeker.

Het ontwerpen van organisatie als je het wat groter pakt. Het gaat niet alleen over de taken die je uitvoert. Maar zoals Piet Oudolf dat zegt ook over de emotie, de sfeer en de bezinning. En het gaat om betekenisvol werk. Zowel voor jou als collega of als medewerker. Als ook in het groot om dat met elkaar waar te maken. Deze tuin doet mij ook heel erg denken aan een proeftuin die we gedaan hebben. Routine van de toekomst. Waarin je eigenlijk met elkaar een andere manier van organiseren probeert eigen te maken. En als je teams daarbij begeleidt in de proeftuin. Dan voel je eigenlijk hoe lastig het vaak is. Dan voel je ook de druk. Dan is het de vraag van we willen beter presteren. En we willen meer werkplezier. En dan is het heel mooi om samen met elkaar aan de slag te gaan.

Om op een andere manier naar werk te kijken.

Eline:  En hoe doe je dat?

Quint: Concreet zijn we met alle teamleden aan de slag gegaan. Om vier elementen op elkaar te verbinden of met elkaar te matchen.

Je kijkt met elkaar heel erg naar de opgaven. Welke impact willen we realiseren? Wat kaders zijn er? En hoe verhoud je je daartoe? Het is heel erg belangrijk om naar de groep als mensen te kijken. Naar elkaar.Welke talenten heb je die je graag bij de opgaven wil inzetten? En het is belangrijk om die van elkaar te kennen. En daar hebben we heel concreet ook een talentenplaatje voor ontwikkeld. Een soort visitekaartje.

Eline: Oké.

Het is ook heel erg belangrijk om te kijken. Welke werkzaamheden heb je nodig om die opgaven te bereiken? En aan de hand van takenplaatjes. Jobcrafting om te kijken. Hoe kunnen we het werk het beste binnen het team verdelen? En als laatste, het laatste element de context. Wat wordt eigenlijk van ons gevraagd in de omgeving waar we werken? Ja.

En als je de opgaven, de mensen, het werk en de context met elkaar verbindt. Dan kun je steeds kijken langs welke nieuwe weg je die opgaven wil realiseren. En heb je een taal met elkaar om dat gesprek erover te voeren en daarvan te leren.

Eline: Ja. En continu het gesprek daarover te voeren waarschijnlijk.

Quint: Het is niet iets wat vastgelegd kan worden.

Eline: Nou, Quint, echt een onwijs mooie wandeling. Ik ben erg blij dat je mij en de luisteraar mee hebt genomen in je verhaal. Ik ben me constant bewust geweest ook tijdens deze wandeling.

Voor wie doen we nou wat we doen? Mensensamenleving, hier zijn ze letterlijk ook aanwezig in het park. Iedere podcast sluit ik af met de vraag of je nog iets kwijt wil over werken vanuit de opgaven. Als je nou kijkt naar om je heen, mensen en maatschappij.

Quint: Ja. Wat voor mij tot een belangrijk motto is, eigenlijk groter denken, kleiner doen. Van Herman Tjeenk Willink. Omdat dat wel aangeeft is dat je breed moet kijken wat er speelt. Maar ook steeds kleine concrete stapjes maakt om die weg daarin te vinden.

Eline: Ja.

Quint: En dat wensen we ons allemaal toe. En ook de tijd en de ruimte om daar tot mooie dingen te komen. N

Eline: ou mooi, dankjewel voor deze inspirerende antwoord.

Quint: Dankjewel jullie.

Peter: Geïnspireerd geraakt van deze waardenwandeling? Ga zelf aan de slag! Ga naar grenzeloossamenwerken.nl/netwerkacademie en klik op ‘Aan de slag’.  Hier ontdek je de verschillende werkvormen die gekoppeld zijn aan de principes. Zo vind je filmlezingen en groepsgesprekken om je opgedane kennis in de praktijk te brengen om je ambtelijk vakmanschap te versterken. Meer informatie over de gids en ambtelijk vakmanschap vind je op: grenzeloossamenwerken.nl/AmbtelijkVakmanschap

Deze podcast werd mede mogelijk gemaakt door het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Het rijksbrede programma Grenzeloos Samenwerken. Script door Eline Veen van der Veer en Wiel de Woo. Productie Wiel de Woo en Peter van Emden.

Mixage, sounddesign en voice-over Peter van Emden.