Zoek je Bob Ross?

Weblogbericht | 20-12-2022 | Lisette de Waard

Vergroot afbeelding

Tenminste, zo vertaal ik het voor mijzelf. Meestal vind ik met oprechte interesse de beweegredenen van iemand. Omdat bijvoorbeeld een collega werkelijk niet weet of een oplossing de goede is omdat de wet niet voldoende antwoord geeft. En vervolgens helemaal niets doet want bang is om fouten te maken. Maar ook niets vraagt omdat er wel iets van hem verwacht wordt in ‘deze functie’. Hoe vaak hoor ik, in het begeleiden van deze collega’s, het eindeloos geploeter om toch maar stug door te gaan om eruit te komen. Ik vraag mij dan af, wat zien zijn collega’s niet wat ik nu wel hier in deze kamer zie?

Uit jullie brieven spreekt voor mij vooral het belang om te kijken naar de ambtenaren die het goede (willen) doen. De collega’s die durven doen en zich uitspreken, maar anders dan anders. Die niet alleen hun rol of taak voorop zetten, maar vooral de ander en het doel. Die door blijven gaan en zich niet uit het veld laten slaan door wat anderen ervan vinden. Van een afstand kun je je natuurlijk afvragen of zij ook echt het goede doen en of de effort die zij doen in verhouding staat tot het succes. Tja, juist voor die mensen heb ik een zwak. Die bewonder ik vanaf een afstandje. Omdat meestal, als er uiteindelijk oog voor komt, door die mensen een verandering ontstaat.

Ik ben gaan zoeken naar ‘instant joy’ in beeld. Niet van het beeld zelf maar van een persoon die dat volledig voorleefde. Mijn zoektocht kwam uit bij Bob Ross. Een fenomeen, die in de jaren ‘80 doorbrak met zijn tv-serie ‘The Joy of Painting’. In volle overtuiging beweerde hij dat iedereen kan schilderen. Door zijn simpele techniek maar vooral door zijn humorvolle en aanmoedigende uitspraken ‘verschijnt’ binnen een half uur een landschapstafereel op je doek. En dat klopt! Dit beeld is tot stand gekomen gewoon door 30 minuten mee te schilderen en dan is het ook klaar. Of ik het mooi vind of niet, het was heerlijk om weer in zijn wereld te stappen.

Met zijn ‘happy little accidents’ en ‘every tree needs a friend’ is hij voor velen een geliefde cultpersoonlijkheid geworden. Wat startte als een 13 weken durende tv-cursus groeide uit tot 31 seizoenen. Waarin kijkers hebben geschilderd, gelachen en menigeen in slaap is gevallen. Het deerde hem niet dat experts zijn werk kitsch vonden. Hij had alleen maar plezier en liefde voor het schilderen.

Daarom mijn Bob Ross aanmoediging: Pas op voor de andersdenkende ambtenaar! Als je het eenmaal ziet kan het zomaar aanstekelijk werken en voor je het weet zit je in een succes.

Groet, Lisette