Column: Wat als je nooit zou weten of je belofte iets betekent?
Mijn naam is Tim, sinds 2018 beëdigd ambtenaar bij DUO. Daarvoor was ik kok en zat ik in de muziek. Als kok wist ik meteen of ik goed bezig was. Eén hap en ik zag het aan de blik van de gast: tevredenheid of teleurstelling. Als dj was het niet anders. Voelde het publiek de muziek? Bleven ze dansen of verlieten ze de vloer? De feedback was direct, onmiskenbaar. Maar als ambtenaart?
Ik legde een belofte af, de ambtseed. Een plechtig moment, een handtekening, een paar woorden die ergens diep van binnen gewicht voelden. Maar daarna? Daarna praten we er eigenlijk nooit meer over. We gaan aan het werk, duiken in systemen en procedures, volgen werkinstructies, en staan zelden stil bij wat we nu eigenlijk hebben beloofd.
Toch is deze belofte misschien wel de zwaarste die ik ooit heb afgelegd. Ik beloofde integer te zijn, zorgvuldig, rechtvaardig. Niet voor mezelf, maar voor de samenleving. En dat maakt het zo paradoxaal: de ambtseed is een van de meest impactvolle beloftes die je kunt maken, maar de uitwerking ervan voel je zelden direct.
Essentie van ambtelijk vakmanschap
Dit is precies waarom ambtelijk vakmanschap zo essentieel is. Het gaat om méér dan regels volgen. Het vraagt van ons dat we blijven reflecteren op wat we doen, ook als niemand kijkt. Dat we ons niet alleen afvragen of een beslissing juridisch klopt volgens de letter van de wet, maar of hij ook rechtvaardig voelt voor de burger.
De ambtseed zou geen verplicht nummer moeten zijn, maar een levend kompas. Een belofte die we elke dag opnieuw waarmaken. Niet omdat het moet, maar omdat het ons werk betekenis geeft.
Waar blijft de erkenning?
En laten we eerlijk zijn: ambtenaren worden niet altijd erkend voor het vakmanschap, de toewijding en het morele kompas dat ze dagelijks inzetten. Toch zijn wij de ruggengraat van de publieke dienstverlening. Zonder ons geen werkende overheid, geen betrouwbare instituties, geen rechtvaardigheid in de uitvoering.
We hebben niet alleen de plicht, maar ook het recht om trots te zijn op ons vak. Op de manier waarop wij bijdragen aan een samenleving waarin mensen op de overheid kunnen vertrouwen. De overheid is geen machine. Het zijn de mensen binnen de overheid die het verschil maken. Of je nu direct met burgers werkt of in beleid zit, jouw keuzes, jouw inzet, jouw manier van werken doen ertoe.
Pak de ruimte ...
én de verantwoordelijkheid om te laten zien wat goed ambtenaarschap betekent. Niet alleen als plicht, maar als een vak waar je met recht trots op mag zijn.
Want uiteindelijk is het simpel: een belofte die je met trots naleeft, is geen last, maar een bron van kracht.
Wat ga jij doen om van de ambtseed een levende belofte te maken?